Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

βυθος

κάτοικος του βυθού
αφήνομαι στην άπνοια
να ευεργετηθώ
ακούω τη φωνή του Βιτόριο
στο ποίημα του τέλους του Σάντρο Πένα
κι επιμένω
κάτοικος ενός ιδιωτικού βυθού
να παραμείνω
χωρίς βοηθητικό αναπνευστήρα
χωρίς ένα σχοινί βοήθειας
υποβρύχιος   καλλιεργητής
απραγματοποίητων σχεδίων
πάνω σε  χαρτί που η θάλασσα έλιωσε
με σοφία
το περιττό να εξαφανίζεται
η να παραμένει σε μια αχρείαστη στεριά







1 σχόλιο:

  1. στην αχρειαστη νωθρη στερια, να μενεις κατω απο τις ομπρελες του Ντεμύ, αυτες που ανοιγουν παντα την καταλληλη στιγμη

    ΑπάντησηΔιαγραφή