Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

μικρή ιστορία αγάπης


τρείς νύχτες με την σκέψη του  δ. 

υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται τον πόνο
και ξεχνούν να ζήσουν
κι άλλοι που έχουν τον πόνο παράσημο μιας ιδιωτικής ανδρείας
σήμερα γνώρισα ένα τέτοιο άτομο
κι ενώ ήθελα να τραπώ σε φυγή από το όμοιο απέναντι μου
κάθισα και φανέρωσα τις δικές μου πληγές
κάθε που μου έδειχνε μια δική του
κι έτσι από πόνο σε πόνο κι από πληγή σε πληγή
ένιωσα ξαφνικά λιγότερο μόνος

ο


Έτσι γίνεται συνήθως ο ένας σκέφτεται τον άλλον λίγο πιο πολύ αρκεί να γίνει εγκαίρως η διάγνωσις να μην αφεθείς και περιμένεις αλλά στο χειρουργείο έτοιμος να μπεις τα πρώτα αισθήματα σα κακοήθεις όγκους ν' αποβάλλεις τον πόνο να γλυτώσεις μετά
μετά πάντα είναι αργά ο ιός εγκαθίσταται κι αρχίζουν οι επιπλοκές "σου είπα", "μου είπες", "υποσχέθηκες", "περίμενα"
νωρίς να ξεκαθαρίζονται αυτά ειν' ακριβά τα νοσήλια κι ο χρόνος λίγος
κι είναι πανάκριβες οι ώρες που περιμένεις μια απόκριση
καθώς νυχτώνει πάλι...

o

θα παρατηρώ από μακριά
θα βάζω λέξεις πετραδάκια για τον δρόμο
μη χαθώ, μη χαθείς
ίσως στην προτελευταία σελίδα του παραμυθιού συναντηθούμε
εσύ πίσω από το τζάμι
κι εγώ στο δρόμο να περιμένω
την άνοιξη
της τελευταίας σελίδας του βιβλίου
ξέρεις, εκεί που πάντα γράφει
τέλος

o
υπάρχει πάντα ένα κομμάτι μοναξιάς σε όλα τα κρεβάτια που κοιμούνται άνθρωποι, 
φόρος τιμής σε όσους ξάγρυπνουν


ο


ήθελα απλά να είμαι ανεξίτηλος στην ούγια της ζωής σου
μα ξέβαψα στο πρώτο σου ταξίδι
με σιωπή  άκουσα τις νέες νυκτερινές  κατακτήσεις σου
έτσι με αποκαθήλωσες χωρίς να με σταυρώσεις
κι εγώ που για Γολγοθά πάντα θα έχω την αγάπη
σε αποχαιρέτησα μ' ένα βουβό αντίο
που  κανείς δεν  άκουσε

κι έτσι αυτή η μικρή ερωτική ιστορία
τελείωσε πριν της δοθεί ο χρόνος να αρχίσει 




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου