Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Κυριακή Ιουλίου


στη χώρα που και οι πέτρες της γελούν, αντέχοντας στα χρόνια
κι η θάλασσα της που μετά από το τόσο αίμα, πάλι γαλάζια είναι
εδώ, που το θυμάρι δεν θα χρειαστεί ΕΣΠΑ για να ανθίσει
λίγοι φοβούνται αληθινά τα τεχνικά διλήμματα
-αυτά που συσσωρεύσανε σε μνήμα δεν χωρούνε-
μας μένει μόνο ένα "γεια χαρά" μια "καλημέρα"
μας μένει ένα χαμόγελο  βαρύ σαν μαύρη πέτρα
που πάνω του αρχαίες λέξεις στέκουνε

και λεν "μολών λαβέ" 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου